گرایش کودک به پذیرش ارزش ها و یا دستورهای دینی تنها در
سایه احساس شخصیت و ارزشمندی خویش تحقق می یابد. بنابراین کودکان نقش تعیینکننده ای دارند . والدین و معلمان در موقعیت های مناسب تنها زمینه ساز و
هدایتگرند . |
پسخوب است که بدانیم عبادت و نماز خواندن کودکان آنان را در پیشگاه خداوند
ماجور می گرداند و رغبت بیشتری برای انجام عبادت خواهند داشت و از طریق
دیگر انجام عبادت ها در کودک موجب ملکه شدن آنها می گردد و باعث می شود که
در دوران بزرگسالی عبادت را به آسانی و به خوبی انجام دهند اما آنان که
هنگام بلوغ نماز ننموده اند عبادتی نکرده اند بعد از بلوغ انجام این کار
برای آنها بسیار دشوار خواهد بود پس اگر بخواهیم کودکان افرادی مفید مومن ونماز خوان باشند باید از دوران کودکی با عبادت و نماز خو بگیرند و این
دوره برای آموزش و ترغیب آنان بهترین دوران است. منبعhttp://aeenezahra.blogfa.com
روزی شخصی در حال نماز خواندن در راهی بود و مجنون بدون این که متوجه شود از بین او و مُهرش عبور کرد.
مرد نمازش را قطع کرد و داد زد هی چرا بین من و خدایم فاصله انداختی.
مجنون به خود آمد و گفت:من که عاشق لیلی هستم تو را ندیدم، تو که عاشق خدای لیلی هستی چگونه دیدی که من بین تو و خدایت فاصله انداختم؟
نماز موضوعی است که متدیان، بسیار با آن سر و کار دارند اما مواجههی افراد مختلف با آن متفاوتاست. نماز برای بسیاری دغدغه است اما دغدغهای آزار دهنده که تا پایان وقت با آنهاست و در آن لحظات پایانی که آن را به جا میآورند گویا که بار بزرگی را از دوش برداشتهاند.
احتمال1:
احتمال دارد خستگی مفرط فعالیت روزانه یا بیداری طولانی شبانه، مانع مهمی در بیدار شدن صبحگاهی ما و در نتیجه ادا نشدن فریضه صبح باشد و چون به این علت نماز صبح شما قضا می شود، در انجام بقیه نمازها هم دچار کسالت و نومیدی می شویم و گاها به کلی از انجام آن منصرف می شویم.
راه حل1:
باید نظم خواب شبانه مان را تا حدی درست نماییم یعنی مثلا اگر طبق معمول فعلی، ساعت دو نصف شب می خوابیم، سعی کنیم زمان زودتری برای شروع خواب شبانه در نظر بگیریم مثلا ساعت 11/30 تا 12 .
بدین ترتیب بیدار شدن برای نماز صبح برایمان مشکل نخواهد بود. می توانیم از والدینمان هم کمک بگیریم و از آنان بخواهیم ما را هم برای ادای نماز صبح بیدار نمایند. مطمئنا از این پیشنهادمان استقبال می کنند.
احتمال2:
شاید به اهمیت نماز و فواید بسیار آن آگاهی درستی نداریم و از عقاب و تنبیه ترک و یا سبک شمردن آن ناآگاهیم.
البته ممکن است تا حدی از این موضوع آگاهی داشته باشیم اما گاهی گذر زمان و روزمرگی، پرده ای از غفلت بر فکر و روان آدمی پهن می کند و انسان را از خدا و قیامت و ملک و ملکوت بی خبر می کند.
راه حل2:
برای این منظور می توانیم به احادیث و روایات یا کتابهایی که برخی علمای بزرگ در اهمیت و آداب نماز تألیف کرده اند مراجعه نماییم و با مطالعه آنها آگاهی خود را در این زمینه ها افزایش دهیم، بلکه با یادآوری اهمیت مطلب، جان تازه ای در انجام این فریضه بزرگ دینی بگیریم و با نشاط بهتر و رغبت بیشتر بدان روی آوریم ئو با یادآوری عقاب ترک نماز، از سهل انگاری در انجام آن خودداری ورزیم.
اگر خود را مقید به نماز جماعت در مسجد نماییم، بسیار مناسب است چون همین حضور در جمع و دیدن رغبت عمومی در انجام این فریضه، ناخودآگاه ما را هم به ادای نمازمشتاق تر می کند.
ِبسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
اِنَّ اللَّهَ وَ
مَلآئِکَتَـــهُ یُصَلُّـــونَ عَلَــــی النَّبِـــیِّ
یَآ اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُــواْصَــلُّواْ عَلَیْــهِ وَسَلِّمُـــواْ تَسْلِیــــماً.
خدا و فرشتگانش
بر(روان پاک این) پیغمبر درود می فرستند ،
شما هم ای اهل ایمان بر او صلوات و درود
بفرستید و
با تعظیم و اِجلال بر او سلام گوئید (و تسلیم فرمان او شوید.)
سوره ی مبارکه ی احزاب ، آیه ی 56